Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

ΤΑΚΗΣ ΠΑΣΒΑΝΤΗΣ ένας θρύλος τρομπετίστας

Στο Jazz & Τζαζ που κυκλοφορεί (τεύχος 230) υπάρχει μία ξεχωριστή 4σέλιδη συνέντευξη του τρομπετίστα Τάκη Πασβάντη στους συνεργάτες Νίκο Μητρογιαννόπουλο (δική του και η φωτογραφία που βλέπετε πιο κάτω) και Γιώργο Αθητάκη. Η συνέντευξη έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, και επειδή ο Τάκης Πασβάντης είναι ο Τάκης Πασβάντης (ο τρομπετίστας του Μανώλη Χιώτη και άλλα τινά), και γιατί η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις ελαφρές, έως και jazz, ορχήστρες των δεκαετιών του ’50 και του ’60, και γιατί γίνεται ξεχωριστός λόγος για τους μουσικούς της εποχής, τα κέντρα διασκέδασης, τις συνεργασίες… Τα ονόματα που αναφέρονται είναι δεκάδες και κάθε ένα από αυτά επιβάλει πιθανώς (ή προφανώς) μία περαιτέρω έρευνα. Ένα πολύ μικρό απόσπασμα από την συνέντευξη… Τα άπαντα στο τεύχος...
Κατασκευαστές για τρομπέτες υπήρχαν όταν ξεκινήσατε;
Κατασκευαστές ούτε τώρα υπάρχουν. Επισκευή κάνουνε. Υπάρχουνε ορισμένοι πολύ καλοί τεχνίτες. Εγώ πρόλαβα τον παππού τον Μάγγελ, στη Χαριλάου Τρικούπη.
Ποιες τρομπέτες θεωρείτε πως είναι  καλές; Ποιες προτιμούσατε;
Οι τρομπέτες οι καλές, οι σωστές, είναι οι βαριές, οι αμερικάνικες. Όλα τα χάλκινα τα αμερικάνικα. Δεν ξέρω οι άλλοι τρομπετίστες πώς νιώθανε, εγώ επειδή φύσαγα έντονα, είχα ορμή στο φύσημα, όταν έπαιζα με ελαφρύ όργανο δεν μπορούσα να ελέγξω απόλυτα τις νότες που έβγαζα. Και μετά από κανένα εικοσάλεπτο, γιατί παλιά παίζαμε σερί, δεν είχε διάλειμμα ούτε για τσιγάρο, έβλεπα το όργανο να με προδίδει. Στα είκοσι λεπτά απάνω η τρομπέτα άναβε, πώς λέμε ότι ζεσταίνεται το αυτοκίνητο; Άναβε και έβγαινε μουντός ο ήχος. Και γι’ αυτό σώθηκα με τις Κον. Μ’ αυτή την τρομπέτα φυσάς σολ και σου δίνει σολ. Και όταν λέμε βαριά τρομπέτα εννοώ στην ένταση που θέλει για να παίξεις. Δεν έχει σχέση με το πόσο ζυγίζει. Η βαριά τρομπέτα σε αντέχει στο φύσημα στο έντονο. Θέλει αέρα. Σε αντέχει στο φύσημα το πρεσαριστό. Και μπορεί να σου δώσει το πιο χαμηλό παίξιμο. Δεν σε προδίδει ούτε στο ήπιο παίξιμο ούτε στο φορτσάτο. Ενώ οι ελαφριές σε προδίδουν, και η πρώτη προδοσία είναι στα είκοσι λεπτά που θα παίξεις. Θυμάμαι πως οι τσεχοσλοβάκικες ήταν ελαφριές στο παίξιμο, ήταν ψιλοφάλτσες. Δεν ήταν καλές τρομπέτες. Εγώ φύσαγα πολύ, και θυμάμαι πως με την Κον έπαιζα απερίσκεπτα. 
Να περάσουμε σ’ ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο: κινηματογράφος. Θυμόσαστε σε πόσες ταινίες έχετε παίξει;
Σαν φιγκεράλ, σαν εικόνα δηλαδή, ή σαν υπόκρουση μουσική; Σαν υπόκρουση έχω παίξει σε πάρα πολλές. Με τον Μίμη Πλέσσα σ’ όλες τις ταινίες της Φίνος Φιλμ έπαιζα εγώ. Άλλοι συνθέτες με τους οποίους συνεργάστηκα, ήταν ο Χατζιδάκις, ο Θεοδοσιάδης, ο Κώστας Καπνίσης, ο Μουζάκης. Με τον Θεοδωράκη κάναμε τον Ζορμπά, δυο τρομπέτες, δε θυμάμαι, ποιος ήταν ο άλλος… Ο Κώστας Καριώτης ήταν ή ο Γιάννης ο Θεοδωρίδης; Δε θυμάμαι. Με τον Ξαρχάκο έχω δουλέψει στο θέατρο, στο μιούζικαλ «Μην πατάτε τη χλόη» που ανέβηκε στο Μετροπόλιταν…
Από ταινίες μπορείτε να μας πείτε κάποιες, ενδεικτικά, στις οποίες εμφανίζεσθε;
«Το παιδί και το δελφίνι». Ξένη παραγωγή, στ’ Αστέρια. Η ορχήστρα ήτανε η ορχήστρα των Αστεριών. Άλλες ταινίες «Ένας βλάκας και μισός», «Λαός και Κολωνάκι», «Φτωχαδάκια και λεφτάδες», «Μαριχουάνα στοπ», «Ο ανήφορος», σε όλες έχω παίξει εγώ μέσα. «Το μανούλι, η μανούλα και ο παίδαρος», Μιχαλόπουλος, Βλαχοπούλου, με τον Θεοδοσιάδη. Μάλιστα αν σου πέσει, μπροστά στους τίτλους είμαι εγώ, ξεκινάει με τον Τάκη… 

Τρία βίντεο στη συνέχεια, στα οποία η τρομπέτα του Τάκη Πασβάντη έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Το πρώτο αφορά στο «Λαός και Κολωνάκι» του Μανώλη Χιώτη από τη φερώνυμη ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη (1959). Το πνευστό τμήμα σουινγκάρει με δύναμη...
Το δεύτερο προέρχεται από την ταινία «Η Παριζιάνα» (1969) επίσης του Γιάννη Δαλιανίδη. Μουσική του Μίμη Πλέσσα βεβαίως, τραγούδι από τον Δημήτρη Ταμπόση (και όχι από τον Βαγγέλη Σειληνό) και τρομπέτα από τον Τάκη Πασβάντη (και όχι από αυτόν που βλέπουμε). Το “Sunshine for your dreams” είναι άσσος, αλλά και το break στο 46 δευτερόλεπτο είναι άλλο πράγμα…
Το τρίτο βίντεο αφορά σε μία τηλεοπτική παρουσίαση του «Μάμπο μπραζιλέιρο» (Γιώργος Μουζάκης-Κώστας Πρετεντέρης, μπορεί και Γιώργος Οικονομίδης στoυς στίχους) από τον Γιώργο Νταλάρα και την Μαριάννα. Ο Τάκης Πασβάντης φαίνεται κιόλας με την τρομπέτα του…

2 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία συνέντευξη.Έχει ταλέντο και στην αφήγηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Yorgo αυτοί οι άνθρωποι έχουν ζήσει τα πάντα. Και φυσικά ξέρουν να μιλούν και ν’ αφηγούνται. Πρόκειται για μία πολύ ξεχωριστή και άγνωστη στο ευρύτερο κοινό περίπτωση μουσικού, με άπειρες συνεργασίες. Δες, φερ’ ειπείν, τι λέει για το ξεκίνημά του στη δισκογραφία, το 1953, δίπλα στον Χατζιδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή