Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

RYAN TRUESDELL - GIL EVANS PROJECT

Ο Ryan Truesdell είναι ένας νέος στην ηλικία ερευνητής-ενορχηστρωτής της jazz. Βασικό πεδίο της έρευνάς του είναι το ρεπερτόριο του Gil Evans (1912-1988). Ψάχνει σε αρχεία (έντυπα και ηχητικά) το υλικό εκείνο (γνωστό ή άγνωστο), που θα το επαναφέρει στην επιφάνεια, στα live και τη δισκογραφία. Προς τούτο έχει δίπλα του το Gil Evans Project, μιαν 25μελή μπάντα αποτελούμενη από σημαντικά ονόματα της σημερινής σκηνής, όπως ο ντράμερ Lewis Nash, ο τενορίστας Donny McCaslin, ο βαρυτονίστας/κλαρινετίστας Brian Landrus ή ο τρομπονίστας Marshall Gilkes. Την πρώτη απόπειρά του (ο Truesdell πάνω στο έργο του Evans) την πραγματοποίησε το 2012 με το πολυβραβευμένο “Centennial” [artistShare], ενώ, τώρα, ακολουθεί ένα επόμενο CD, το Lines of Color[Blue Note/ artistShare, 2015], που είναι live. Live, ως φόρος τιμής στα πάμπολλα «ζωντανά» που ηχογράφησε ο Gil Evans με την Ορχήστρα του στη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του. Οι εγγραφές προέρχονται από το κλαμπ Jazz Standard της Νέας Υόρκης, και πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα 13-18 Μαΐου του 2014. Αυτά είναι τα βασικά, και προκαταρκτικά.
Τα 11 κομμάτια του άλμπουμ ανταποκρίνονται πλήρως όχι μόνο στο γράμμα και το πνεύμα των ενορχηστρώσεων του Evans (κάτι αναμενόμενο εξάλλου), αλλά και στην ίδια τη βαθιά ιστορία της jazz. Το CD ανοίγει με το “Time of the barracudas” (των Gil Evans/Miles Davis) ηχογραφημένο στο Van Gelders Recording Studio τον Ιούλιο του 1964. Αυτό το track μαζί με τα “Concorde” και “Greensleeves” (ενορχηστρωμένα από τον Evans τη διετία 1964-65) αποτελούν κλασικά δείγματα του τρόπου τού φημισμένου αμερικανού ενορχηστρωτή και, περιττό να το πω, αντιμετωπίζονται με δεινότητα από την ορχήστρα του Ryan Truesdell, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλες τις επιμέρους ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα στο “Concorde” του John Lewis η ενορχήστρωση είναι… Modern Jazz Quartet, ενώ στο κλασικό “Greensleeves” ακολουθείται η «γραμμή» του Evans, έτσι όπως εκείνη καταγράφτηκε στο “Guitar Forms” [Verve, 1965] του Kenny Burrell, με την κιθάρα να αντικαθίσταται από το απίστευτο τρομπόνι του Marshall Gilkes.
Μιαν άλλη ομάδα ενορχηστρώσεων αποτελούν έξι εσχάτως ανακαλυφθείσες από τον Truesdell, και άρα αδισκογράφητες ακόμη (ανάμεσά τους και οι “Avalon town”, “Cant we talk it over” και “Just one of those things”). Ορισμένες απ’ αυτές τις συνθέσεις μπορεί να είχαν κυκλοφορήσει (κάποτε), όχι όμως με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες ενορχηστρώσεις (από το αρχείο του Claude Thornhill και αλλού). Το αποτέλεσμα είναι εκθαμβωτικό. Ιδίως στην περίπτωση του “Avalon town” των Grant Clarke/ Nacio Herb Brown, με την προσέγγιση του Gil Evans να έρχεται πριν από 70 χρόνια (το 1946). Εδώ, όλοι οι σολίστες δίνουν με τη σειρά τον καλύτερό τους εαυτό: Frank Kimbrough πιάνο, Mat Jodrell τρομπέτα, Steve Wilson κλαρινέτο, Scott Robinson τενόρο, Dave Pietro άλτο, Ryan Keberle τρομπόνι, James Chirillo κιθάρα.
Τέλος, στο “Lines of Color” υπάρχουν και δύο ενορχηστρώσεις με μη ακουσμένα sections, και αναφέρομαι στις “Davenport blues” και “Sunday drivin’”… Και σε αυτά τα tracks η ορχήστρα του Ryan Truesdell μεγαλουργεί. Ιδίως στο “Davenport blues” χαμηλώνει το τέμπο, δίνοντας την ευκαιρία στον τρομπετίστα Mat Jodrell να περιγράψει με τη μέγιστη δυνατή ενάργεια μιαν έξοχη blues δράση.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου