Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

ALFREDO RODRIGUEZ κουβανικά, για την ημέρα

Τo ονοματεπώνυμο Alfredo Rodríguez είναι μάλλον κοινό στην Κούβα – ίσως όχι τόσο όσο το George Smith στην Αμερική ή το Γιώργος Παπαδόπουλος στην Ελλάδα, αλλά πάντως κοινό. Οπότε το να γνωρίζει κάποιος δύο Alfredo Rodriguez μουσικούς (ακόμη και πιανίστες) ίσως να μην είναι και τόσο παράξενο. Ο πρώτος Alfredo Rodriguez γεννήθηκε το 1936 στην Αβάνα και πέθανε το 2005 στο Παρίσι (είχε εμφανιστεί και στο Half Note το 2003), ενώ ο δεύτερος είναι πολύ νεότερος, γεννήθηκε κι αυτός στην Αβάνα το 1985, ξεκινώντας την καριέρα του από το 2006 και μετά. Μάλιστα, αυτός ο δεύτερος Alfredo Rodríguez εμφανίστηκε πέρυσι το καλοκαίρι (13/6/2015) στην Πάτρα, στο Φεστιβάλ Τζαζ + Πράξεις και όπως διαβάζαμε τότε στο δισκορυχείον:
«(…) Ο λόγος για το τρίο του 30χρονου υποψήφιου για Grammy κουβανού πιανίστα και συνθέτη Alfredo Rodríguez (δίπλα του οι Reinier Elizarde Ruano κοντραμπάσο και Michael Olivera ντραμς). Ο Rodríguez έχει αποσπάσει εγκωμιαστικές κριτικές σε  όλο τον κόσμο, καθώς ορισμένοι τον συγκρίνουν ήδη με μεγάλες πιανιστικές μορφές της τζαζ, όπως τoυς Art Tatum, Bill Evans και Keith Jarrett. Υπερβολές; Όχι μεγαλύτερες από κάτι άλλο που γράφτηκε για ’κείνον: “Αν ο Σοπέν είχε γεννηθεί στην Αβάνα, κάπως έτσι θα ακουγόταν”. Ο Alfredo Rodríguez έχει μοιραστεί τη σκηνή με μουσικούς όπως οι Wayne Shorter, Chick Corea, Herbie Hancock, Patti Austin, McCoy Tyner, Esperanza Spalding, Richard Bona, Lionel Loueke, James Ingram κ.ά., έχει εμφανιστεί σε κορυφαίους συναυλιακούς χώρους, καθώς και στα πιο φημισμένα φεστιβάλ του κόσμου. Στο δισκογραφικό ντεμπούτο του με τίτλο “Sounds of Space” από το 2011 ο Rodríguez προτείνει τα ιδιαίτερα πιανιστικά τεχνάσματά του, μένοντας μακριά από στείρους εντυπωσιασμούς, ενώ στο δεύτερο, το “The Invasion Parade”, εξερευνά τις μνήμες του από την Κούβα. Αυτό το άλμπουμ φιλοξενεί πολλούς δημοφιλείς καλεσμένους: την μπασίστρια Esperanza Spalding, τον ντράμερ από το Πουέρτο Ρίκο Henry Cole, τον βούλγαρο μπασίστα Peter Slavov... “H εισβολή για την οποία μιλώ στο The Invasion Parade είναι ειρηνική”, εξηγεί ο πιανίστας. “Είναι η παραδοσιακή γιορτή που γίνεται κάθε χρόνο για το τέλος του πολέμου της Ανεξαρτησίας στο Σαντιάγο. Όλοι βρίσκονται στους δρόμους και παίρνουν μέρος σ’ αυτή την παρέλαση, χορεύοντας και παίζοντας κάθε πιθανό μουσικό όργανο. Εγώ ήθελα με το δίσκο αυτό να προσθέσω μια προσωπική πινελιά στην κουβανική μουσική, που να προέρχεται από κάπου αλλού. Σας προσκαλώ σ’ αυτή τη γιορτή!”».
O πιανίστας Alfredo Rodríguez είναι ένας νέος μουσικός με όραμα – αυτό αποδεικνύεται και από το πιο πρόσφατο άλμπουμ του, που έχει τίτλο Tocororo [Mack Avenue, 2016] και που παίρνει το όνομά του από το εθνικό πουλί της Κούβας (όπως διαβάζω στη wiki), το οποίο... αν το βάλεις σε κλουβί δεν ζει. Δεν γνωρίζω την ακριβή λειτουργία του συμβολισμού στο άλμπουμ τού Rodríguez, αλλά μπορώ να την υποθέσω (όπως και όλοι φαντάζομαι). Ο Κουβανός είναι πατριώτης, όπως λέμε, αλλά ταυτοχρόνως και «πολίτης του κόσμου», όπως επίσης ακούγεται. Αυτό σημαίνει πως και στο εν λόγω CD δεν ξεχνάει τις ρίζες του, όμως ταυτοχρόνως πετάει και όπου του αρέσει εποπτεύοντας «τα πάντα». Έτσι, σε παραγωγή τού Quincy Jones(!) κι έχοντας υπό την μπαγκέτα άλλους οκτώ μουσικούς, με μερικά πολύ γνωστά ονόματα ανάμεσά τους (Richard Bona bass-guitar, Ibrahim Maalouf τρομπέτα, Ariel Bringuez πνευστά…) ο Rodríguez δεν διασκευάζει απλώς Ernesto Lecuona, Silvio Rodríguez (ο διάσημος κουβανός singer-songwriter, με τον οποίον ο Alfredo δεν έχει ουδεμία συγγενική σχέση), Μπαχ, Astor Piazzolla ή το κλασικό πλέον “Chan chan”, πράττει κάτι πολύ περισσότερο. Δίνει ένα πανόραμα των αναφορών και των επιρροών του, ενοποιώντας μουσικές κουλτούρες από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές (από τη Δυτική Αφρική, τις πρώην αποικιοκρατικές χώρες, τη Δύση, την πατρίδα του, τις ΗΠΑ, ακόμη και από το Μαγκρέμπ ή την Νότια Αμερική), δίχως να αμβλύνει τα, κάθε φορά, τοπικά στοιχεία. Απεναντίας. Τούτα παραμένουν πάντα ευδιάκριτα τόσο στις διασκευές, όσο και στα originals (μεταξύ των οποίων φέγγουν τα εντυπωσιακά “Kaleidoscope” και “Meteorite”).
Το “Tocororo” είναι ένα ακόμη δυνατό άλμπουμ από τον 30χρονο Alfredo Rodríguez, ένα αληθινά πληθωρικό μουσικό ταλέντο από την Κούβα, που διαθέτει και γνώση και άποψη σχετική με τη συνολική λειτουργία της μουσικής και του τραγουδιού στη σημερινή πραγματικότητα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου